Yazar: Mustafa Kaynak

Sen varsan, her günüm bahar.
Biter bütün acılar, ıstıraplar.
Unutulur dertler, sıkıntılar.
İçimi hep mutluluk kaplar.

Sen varsan, hayatımın bir anlamı var.
Varlığın hayatıma renk katar.
Gözlerimden damlayan yaşlar.
Yalnız sevincimden akar.

Sen varsan, içimde bir güneş doğar.
Her tarafı aydınlık kaplar.
Aşkın, beni bir ateş gibi yakar.
Sıcaklığın tüm bedenimi sarar.

Sen varsan, içimde bir yıldız doğar.
Karanlık gecelerim seninle parlar.
Güzelliğinin ışıltısı içimi yakar.
Seni görünce aklım başımdan çıkar.

Sen varsan, canlanır ıssız yollar.
Seninle aydınlanır karanlık sokaklar.
Hayat bulur taş kaldırımlar.
Varlığın her şeye hayat katar.

Sen varsan, durur saatler, dakikalar.
Sanki zaman geriye akar.
Varlığın, ömrüme ömür katar.
Aşkımız sonsuza dek yaşar.

Sen varsan, kalbim senin içinde atar.
Yalnız senin için çarpar.
Yüreğim, senin aşkınla yanar.
Sevdam, yüksek dağları aşar.

Sen varsan, aşılır yalçın dağlar.
Birleşir, sana çıkan bütün yollar.
Kapanır uzak mesafeler, aralar.
Yakınlaşırım sana bir nefes kadar.

Sen varsan, aşkımız yağmur gibi yağar.
Sel olur, nehir gibi akar.
Dağları, taşları aşar.
Önüne gelen her engeli yıkar.

Sen varsan, aşkım yüreğimden taşar.
Duru bir pınar olur, bal gibi akar.
Her yerde renk renk çiçekler açar.
Hayatın anlamı, seninle birlikte var.

Sen varsan, açar güller, zambaklar.
Mutluluktan uçar kelebekler, kuşlar.
Seninle güzeldir her bahar.
Seninle hayat bulur tüm şarkılar.

Sen varsan, susuz çöllerde gül açar.
Gül kokun, tüm bedenimi kaplar.
Yeşerir çiçekler, ağaçlar.
Aşkım, seninle birlikte yaşar.

Mustafa Kaynak, 02 Mart 2019

Özledim seni,
Saçlarının her telini sevmeyi,
Seni bir gül gibi koklayıp,
Nefesimle içime çekmeyi,
Saçlarını yavaşça okşayıp yüzüme sürmeyi,
İçimde alev alev yanan hasretle,
Seni kucaklamayı özledim.

Özledim seni,
Her mevsim senden uzak geçen günlerimde,
Hayallerimi zincire vuran,
Acımasız karanlık gecelerimde,
Sen yokken duvarlarla dertleştiğim,
Yapayalnız saatlerimde,
İçimden sessizce ağlayıp,
Hayalini gözlerimin önüne getirdiğimde,
Sana sarılmayı özledim.

Özledim seni,
Gözyaşlarım yağmurla birlikte akarken,
Aşkının seline kapılıp,
Kendi kendime sürüklenip giderken,
Boş kaldırımlarda tek başına yürürken,
Karanlık sokaklarda,
Kendimden kaybolup giderken,
Birlikte sırılsıklam ıslanmayı özledim.

Özledim seni,
Aşkınla kor ateş gibi yüreğimden yanarken,
Susuzluktan hayalini bir serap gibi görürken,
Kuruyan dudaklarımda ismini sayıklarken,
Yüreğinden akan aşkı,
Su gibi kana kana içerken,
Birlikte nefes almayı özledim.

Özledim seni,
Gözlerinin içindeki masum gülümsemeyi,
Dudaklarından dökülen baldan tatlı güzel sesini,
Kocaman harflerle ismini yüreğime yazıp,
Adını defalarca seslenmeyi,
Seni deliler gibi sevdiğimi haykırıp,
Herkese aşkımı ilan etmeyi özledim.

Özledim seni,
Şiirlerimde seninle birlikte yaşarken,
Şarkılarımı sadece senin için mırıldanırken,
Yıldızlar altında senin adına dilek tutarken,
Sana olan aşkımı rüzgârlara anlatırken,
Yüzüme vuran serin esintini özledim.

Özledim seni,
Mevsimler su gibi hızla akıp geçerken,
Sen yanımda olmadan,
Hayalinle birlikte gezerken,
Beyaz kar taneleri altında,
Birlikte el ele yürürken,
Soğuk kış gecelerimde,
İçimde teninin sıcaklığını özledim.

Özledim seni,
Seninle nefes kadar yakın,
Yan yana gelmeyi,
Kalbinin atışını kalbimin içinde hissetmeyi,
Göz göze gelip,
Sana gözlerimle kilitlenmeyi,
Seni ne çok sevdiğimi,
Kulaklarına fısıldamayı özledim.

Özledim seni,
Seni her şeyden çok özledim.
Hasretinden bir mum gibi eridim.
Bittim, tükendim.
Hayata tutunduğum tek yaşama sevincim.
Gönül bahçemde açan çiçeğim.
Seni, seni çok özledim.

Mustafa Kaynak, 20 Şubat 2019

Kara sevdam, ilkbaharım, gençlik aşkım.
Senden aşkımı hep sakladım.
Sana derdimi açamadım.
Aşkımı rüzgarlara fısıldadım.
Bir bilsen sensiz ne fırtınalar yaşadım.
Aradan aylar, yıllar geçti.
Sana aşkımı anlatamadım.

Sensiz geçen günler,
Seni unutamadım.
Birlikte geçen o saatler,
Ellerini tutamadım.
Vuruldum sana.
Sensiz geçip gitti mevsimler,
Zamanı durduramadım.

Kurda kuşa haber saldım.
Senden gelmedi bir haber.
Dağı, taşı dolaştım.
Boşa geçti seneler,
Yollarda seni aradım.
Yürüdüm günler, geceler.
Sana kavuşamadım.

İçimdeki acı yüreğime vurdu.
Lâl oldum.
Dilim, dudağım kurudu.
Kendimden kayboldum,
Gecem gündüzüm bir oldu.
Gün yüzü göremedim.
Yaz baharım kış oldu.

Aşkınla deli divane oldum.
Hasretinle yandım, kavruldum.
Sevda ateşiyle kül oldum.
Her şeye razıyım.
Bir kez dinlesen beni.
Belki ızdırabım biter,
Söndürsen içimde yanan ateşi.

Mecnun gibi yollardayım.
Keşke görsen şu halimi.
Gül kokunu içime çeksem,
Tek tek koklasam,
Saçlarının her telini.
Nefesinle hayat bulsam,
Tekrar hayata döndürsen beni.

Sana hasretle kavuşsam,
Kucaklasam narin bedenini.
Kollarımın arasına alsam,
Sarılsam bir aşık gibi.
Sıcacık tenine dokunsam,
Yavaşça yanaklarını okşasam,
Yüzüne sürsem ellerimi.

Gözlerinin içine baksam.
Hiçbir şey konuşmasam.
Sessizce ellerini tutsam.
Öylece zamanı durdursam.
Senden çok şey istemiyorum.
Sadece söylemek istediğim;
Özledim seni.

Limanım olsan,
Sana bağlansam bir gemi gibi.
İçimde ne acı kalır ne hüzün,
Biter bu hasret belki.
Kaderime isyan etsem de,
Hiçbir şey değişmez biliyorum.
Adını yüreğime kazıdım,
Seni içimden söküp atamıyorum.

Şaşırdım kaldım.
Sanki bir denizde sürüklenip gidiyorum.
Kavuşmak için gözlerim yollarda,
Seni hasretle bekliyorum.
Ilık bir rüzgar gibi esip gelsen,
Biraz yanımda zaman geçirsen.
Mutluluktan havaya uçar,
Başka bir şey istemem senden.

Sevdalandım sana.
Yaram kanar derinden.
Bir mum gibi eridim,
Her geçen gün bittim,
Tükendim derdimden.
Ne yapsam çare etmez.
Bir ümit yok senden.

Yüreğim hep acıyla doldu.
Sensiz boşa geçen,
Koca bir ömür,
Dört duvar arasında,
Yalnızlığa hapsoldu.
Nefesine muhtacım,
Hayatım gül gibi soldu.

Baharım hazanla doldu.
Kuşlar uğramaz oldu.
Yerlerde hüzünlü yapraklar,
Çiçekler çoktan kurudu.
Yol boyu çınarlar,
Soğuk taş kaldırımlar,
Bana hep arkadaş oldu.

Artık her şeyi biliyorsun.
Yine de uzak duruyorsun.
Seni unutmamı istiyorsun.
Unutmak çare değil,
Beni hiç anlamıyorsun.
Toprağın, yağmurla sevdasını,
Bilmiyor musun?

Aşkımın büyüklüğünü bir bilsen,
Bana nefes kadar yakın olursun.
Mutlu olmak istemiyor musun?
Al senin olsun bu yaralı yüreğim.
Izdırabım, acım son bulsun.
Mutlu olmak istiyorum,
Son isteğim sana kavuşmak olsun.

Mustafa Kaynak, 05 Mayıs 2009

Kara sevdayı bilir misin sen?
Ayrılık, hasret ne kadar acıdır bir bilsen.
Günlerce yemeden, içmeden kesilsen.
Aşkının ateşiyle mum gibi eriyip bitsen.
Bunları hiç yaşamadın sen.

Neler yaşandı bu topraklarda,
Ne aşklar ne sevdalar.
Senin yaşadığın daha ne kadar!
Elbet bir gün dağlarda erir karlar.
Sen üzülme çocuğum.
Yakında gelir bir bahar.

Halime bir bak!
Hâlâ gözlerim yollarda.
Umudumu kaybetmedim.
Sevdamı beklerim yıllarca.
Belki bir yaz akşamı,
Ansızın çıkar gelir karşıma.

Yüreğim kor ateş gibi.
İçime atarım bütün dertlerimi.
Bir bilsen içimden geçenleri,
Tüm dertlerini unutur,
Benim için üzülürsün belki.

Mevsimler rüzgar gibi geçti.
Ben çok yoruldum.
Gücüm, dermanım tükendi.
İçimdeki acı hiç dinmedi.
Sanki yüreğime bir hançer işledi.
Bu aşk beni deli divane etti.

İçimde yanan ateş,
Yüreğimi yakıp kül etti.
Hâlâ umudumu kaybetmedim.
Dört gözle beklerim yarimi.
Belki bir gün çıkar gelir.
Bitirir içimde yanan bu hasreti.

Senden tek isteğim,
Yaşama sevincini kaybetme.
Çiçekler gibi toprağa tutun.
Mevsimler geçse de sessizce,
Tüm gücünle ayakta dur!
Bahardan ümidini kesme.

Bir zamanlar gençken,
Ben de senin gibi hayat doluydum.
Sevdama kavuşmaktı tek arzum.
Yıkılmadan ayakta durdum.
Bir ömür boyu hayata tutundum.

Sokaklarda sevdamı ararken,
Karanlık yollarda kayboldum.
Kaldırımlar bana yoldaş oldu.
Yıldızlar yoluma fener oldu.
Hâlâ aşkımı arıyorum.
Hiç tükenmedi umudum.

Bir başına kalsan da kendi kendine,
Aşkından asla vazgeçme!
Aylar, mevsimler birer birer geçer.
Elbet bir gün bu kader sana da güler.
Merak etme!
Geçer gider bu acı günler!

Duygularını serbest bırak.
Kır içindeki zincirleri.
Aşkın sel olsun.
Aksın bir nehir gibi.
Sonunda sevdana kavuşursun.
Üzme kendi kendini.

Uzaktan sevdalanma!
Yüreğine hapsetme aşkını benim gibi.
Sesin çıktığı kadar aşkını haykır.
Yık önündeki tüm engelleri.
Sakın korkma!
Kaybedecek ne var ki arkanda?

Aşkına kavuşunca,
Yavaşça tut ellerini.
Gözlerinin içine bak.
Sonra sarıl boynuna.
Umudun kaybolmasın.
Can bedenden çıkmadıkça.

Mustafa Kaynak, 30 Mayıs 2014

Baharla gelişine sevinirim.
Seninle güler, eğlenirim.
Kimseyi görmez gözlerim.
Bir ömür boyu seninleyim.

Seninle çarpar yüreğim.
Seninle hayat bulur nefesim.
Her yerde seni arar gözlerim.
Ben sensiz ne ederim?

Ayrılık zor, bitmez hasretim.
Hep senin kokunu özlerim.
Seninle geçer bütün günlerim.
Sensin benim tek özlemim.

Aşkım, nefesim, sevgilim.
Kalbimde yeşeren çiçeğim.
İçimde doğan güneşim.
Bitmeyen yaşama sevincim.

Gözlerimde ışıldayan rengim.
Sen benim hayatım, her şeyim.
Gel, seni doyasıya seveyim.
Mor salkım çiçeğim.

Mustafa Kaynak, 25 Mayıs 2019

Özlemle toprağıma kavuşmayı bekleyen,
Küçük bir yağmur damlasıyım ben.
Toprağa hayat veren,
Sevdalı bir yağmur damlasıyım ben.

Özlemle denizime kavuşmayı bekleyen,
Küçük bir kum tanesiyim ben.
Dalgalarla birlikte dans eden,
Sevdalı bir kum tanesiyim ben.

Özlemle baharıma kavuşmayı bekleyen,
Küçük bir dağ çiçeğiyim ben.
Bir kaya parçası içinden filiz verip yeşeren.
Sevdalı bir kır çiçeğiyim ben.

Özlemle geceme kavuşmayı bekleyen,
Küçük bir yıldızım ben.
Gökyüzünden kayıp, karanlığa düşen.
Sevdalı bir yıldızım ben.

Özlemle aşkıma kavuşmayı bekleyen,
Küçük bir çocuğum ben.
İçinde fırtınalar dinmeyen,
Aşkımın rüzgarına sevdalı bir çocuğum ben.

Özlemle yârime kavuşmayı bekleyen,
Aşka susamış yalnız bir adamım ben.
Bir ömür boyu yalnızlık çeken,
Sevdalı bir aşığım ben.

Özlemle aşkımın yolunu gözleyen,
Sevdalı bir şairim ben.
Şiirler içinde kendini kaybeden,
Herkesin gülüp geçtiği, isimsiz bir şairim ben.

Mustafa Kaynak, 20 Eylül 2019

Nisan senin ayın.
Dallarda bembeyaz açarsın.
Etrafa mis gibi koku yayar,
Akılları baştan alırsın.

Çok narin ve hassassın.
Rüzgara, soğuğa gelemezsin.
Ağacın toprağını iyi seçer.
Sen olmazsan hayata küser.

Arılar, kelebekler, böcekler.
Herkes dört gözle seni bekler.
Kuşlar sana şarkı söylerler.
Güzelliğin herkesi etkiler.

Kardeşin limon çiçeği.
O da senin gibi büyüleyici.
Herkes kıskanır güzelliğinizi.
İkiniz de birbirinizden kıymetli.

Bahar seninle güzel olur.
Herkes varlığınla mutlu olur.
Seni bir gören aşık olur.
Hayat seninle doludur.

Koklasam, çeksem içime seni.
Bilmem bana verir misin sevgini?
Nazlanıp oyalasan da beni.
Seni seviyorum portakal çiçeği.

Mustafa Kaynak, 25 Nisan 2014

Geceler boyu bir başıma.
Yürürken taş kaldırımlarda.
Seni aradım boş sokaklarda.
Bir umut bile yoktu arkanda.

Karanlık geceler bilir beni.
Sokak lambaları tanır sesimi.
Seni ne kadar çok sevdiğimi,
Onlar tanıklık ederler belki.

Bir de sessiz kaldırımlar var.
Sorsan, kim bilir neler anlatırlar.
Bir tek gecenin sessizliğini bozan,
Gökyüzünden boşalan damlalar.

Aşkımı, senden gizledim.
Kendime hep isyan ettim.
Sana hiç kırgın değilim.
Biliyorum bütün hatalar benim.

Sensizlik ne zor bilemezsin.
İçimdeki acıyı tahmin edemezsin.
Aramızdaki duvarları göremezsin.
Derdimin dermanı bir tek sensin.

Sen buraları bilemezsin.
Yüreğimin acısını hissedemezsin.
Geceler çok soğuk geçer.
Sensizlik ölümden de beter.

Bir mum gibi eridim bittim.
Ne heyecanım, ne sevincim.
Kalmadı hiçbir ümidim.
Hâlâ yaşıyorum bilmeni isterim.

Hoşça kal, işte gidiyorum.
Boş kaldırımlarda yürüyorum.
Karanlık sokaklarda dolaşıyorum.
Seni hâlâ deli gibi seviyorum.

Mustafa Kaynak, 15 Şubat 2010

Yalnızlık acıdır, hasretimden yanarım.
Kimse yok ki derdimi anlatayım.
Bir tek sessiz kaldırımlar var arkadaşım.
Derdimi başka kime yanayım.

Gecenin karanlığı gizler gözyaşlarımı.
Sadece kaldırımlar bilir acılarımı.
Yere dökülen gözyaşı damlaları,
Yağmurla beraber temizler kaldırımları.

Kaldırımlar en yakın dostum.
Ölürsem, bir tek onlar yasımı tutsun.
Her gece beraberiz, yine benimle olsun.
Çektiğim acılara tanık olsun.

Karanlık çökerken sokaklara.
Birlikte dertleşiriz o ıssız yollarda.
Yüreğim hep kan ağlasa da.
Tek dostum, kaldırımlar var yanımda.

Yokluğumda beni en çok özleyen.
Şiirlerimi en çok dinleyen.
Benim gibi hayata küsen.
İşte o yaşlı kaldırım, beni en çok seven.

İkimiz de uyumayız her gece.
Birlikte dertleşiriz, herkes evine çekilince.
O hep beni dinler sessizce.
Benim gibi yorgun bedeni senelerce.

Ayak sesleri her gün vurur bedenine.
Bir gün sorsanız kendisine.
Kim bilir neler anlatır sizlere?
Belki o da dert yanar, benim gibi kaderine.

Taştan olsa da bedenleri.
Yıllardır bitmez ağır yükleri.
Sen bilemezsin onların içindekileri.
Bir tek ben anlarım onların dertlerini.

Sessiz kaldırımlar can yoldaşım.
Her gün içimi onlara döker, ağlarım.
Bir gün sevdama kavuşursam.
Sözüm var, birlikte bayram yaparım.

Mustafa Kaynak, 20 Ocak 2010

Yalnızlık kaderimse çekerim.
Zaten onunla yıllardır beraberim.
Zararı yok, kime sitem edeyim?
Ne o beni, ne de ben onu terk ederim.

Varsın karanlık gecelerim saklasın bedenimi.
Issız sokaklarda kayboldum, kimse bilmez derdimi.
Bir tek kaldırımlar var, onlar anlar halimi.
Şiirlerimi onlar dinler, onlara dökerim içimi.

Karanlık, soğuk geceler kaplar içimi.
Yıldızlar da terk etti, yalnız bıraktı beni.
Dört duvar arasına hapsettim kendimi.
Hasret yakar, kavurur bu yaralı yüreğimi.

Duvarlar da bana suskun, bir şey söylemezler.
Yıllardır beraberiz, yüreğimdeki acıyı dindirmezler.
Bir dile gelseler, kim bilir neler söylerler?
Onlar bile benimle konuşmaya naz ederler.

Kimse anlamaz dertlinin halini.
Bir tek çeken anlar, dertlinin derdini.
Ömrüm rüzgar gibi gelip geçti.
Geçen yıllarımdan bir şey anlamadım inan ki.

Uzaktan sevmeye alıştım, bu benim bahtsız yazım.
Bilmem, acaba kimin ahını aldım?
Hiç gülmedi yüzüm, içimden hep kan ağladım.
Gençliğimde de farklı değildi bu talihsiz yazım.

Artık bu hayat böyle geçip gider.
Kim bilir, bu canda bu ömür kaç yıl sürer?
Mevla, ne eylerse güzel eyler.
Elbet bir gün bu kader, bana da güler.

Mustafa Kaynak, 19 Kasım 2018